الواح جعلی پارسی باستان

این الواح جعلی از چه زمانی شروع شد؟

الواح جعلی پارسی باستان وجود دارد که در این مطلب میخواهیم تحلیل و بررسی در مورد خط پارسی و جعل بودن یا نبودن آن داشته باشیم پس با ما همراه باشید.

تحلیل و بررسی الواح جعلی پارسی باستان :

خط پارسی باستان در واقع آخرین خط میخی ابداع شده توسط کاتبان خط میخی بود.
این خط زمانی به وجود آمد که خط آرامی در حال گسترش در شرق میانه باستان و سایر تمدنهای متاثر از سنت نگارشی کهن خط میخی بود.
خط پارسی باستان تحت تاثیر ساختار درونی خط آرامی و با الگو برداری از ساختار بیرونی خطوط میخی موجود در منطقه، در اواخر قرن ششم پیش از میلاد ابداع شد.
این خط، همانگونه که مخاطبان میدانند جهت نگارش زبان پارسی باستان (زبان مادری هخامنشیان) استفاده میشد.
متون بجای مانده از این خط و زبان محدود به متون شاهی هستند.

منظور از متون شاهی در الواج جعل چیست؟

متون شاهی نیز به صورت عمده از سنت نگارشی یکسانی پیروی مینمودند

و به همین خاطر بسیاری از کتیبه های شاهان هخامنشی (به جز چند استثنا)

دارای واژگان یکسان و ساختارهای بسیار شبیه به یکدیگر هستند

این متون بر روی سنگ، فلز، مهر و الواح گلی نوشته شده اند

کتیبه و محدود به این موضوعات هستند معرفی شاه و تبار آن، شرح اقدامات شاه هخامنشی و نیایش.
یک مورد استثنا لوح گلینی است که در میان الواح باروی پارسه در دهه نخست قرن بیست و یکم یافت شد.

الواح جعل پارسی باستانی از چه زمانی شروع شد؟

نخستین موارد جعل کتیبه به زبان پارسی باستان، نه در دوران معاصر بلکه در

دوران هخامنشیان صورت گرفته است به یاد داشته باشیم که کتیبه های اَرشامه (پدر بزرگ داریوش نخست) و اَریارمنَه (جد داریوش نخست) نه در زمان خودشان بلکه در دوران هخامنشی متاخر جعل شده اند تفاوتهای دستوری زبان به کار رفته در این دو کتیبه به روشنی زبان پارسی باستان متاخر را نشان میدهد.